Onderstaand stukje is de eerste column die ik schreef voor de Groenlose Gids, het plaatselijke huis-aan-huisblad. De Knunnekes is de de plaatselijke carnavalsvereniging.
Het moest het jaar worden waarin we onze vrijheid terugvonden. Dat werd 2021 niet. Wat het wel werd: het jaar waarin we allen gevangenen waren in een moddergevecht over de vraag wat vrijheid eigenlijk is. We dansten de tango met een Engel, we balkten een Ezel na. Prinsenvlaggen, davidsterren en de galg. En trekkers met de vlag waarop ik ooit wél trots hoop worden. De leugen deelde rake klappen uit en de nuance kreeg acht tellen. In 2021 werd hoop wanhoop en werd wanhoop woede. Omdat blikken niet doden, gunden we elkaar, gevangen in ons oordeel, geen blik waardig.
