Binnen de lijntjes

Dat de meeste Charlies weer teruggevallen zijn in lethargisch hyperconsumeren doet niets af aan het belang van vrijheid van meningsuiting. Tegenover dit recht staat echter de onderbelichte plicht de verantwoordelijkheid te nemen voor je mening. Vrijblijvendheid bestaat niet als je communiceert, voor communicatie zijn twee partijen voor nodig. Een simpele en logische redenering
die slecht begrepen wordt maar voor mij is hij belangrijk. 

Mijn eerste reactie op een nieuw verschijnsel is zelden mijn beste. Daarom wil ik nadenken om te voorkomen dat mijn verbazing en ontsteltenis over een of andere nieuwe hype niet het gevolg is van mijn oogkleppen en eigen domheid. Pas dan, na deliberatie, wil ik een mening vormen.

Goed, we zijn nu enkele weken verder. Ik heb er inmiddels over nagedacht. Ik heb er met leerlingen over gepraat, ik heb een discussie gevoerd met mijn vriendin. Ik heb gevraagd of ik iets over het hoofd zag. Er kwamen antwoorden maar het waren geen antwoorden die een rechtvaardiging, of op zijn minst een verklaring gaven. Niets. En daarom is het gewoon zo. De debilisering heeft een uppercut uitgedeeld.

Bij de Bruna in mijn stadje en, naar ik inmiddels begrepen heb, in heel het land liggen kleurplaten voor volwassenen.

Ik verzin het niet. Rembrandts en Van Goghs in lijntjes en nummertjes. Je pakt het potlood met het juiste nummertje en kleurt in het juiste vakje met het corresponderende nummertje, je doet dat het liefst binnen de lijntjes en dan heb je een Rembrandt. Of een Van Gogh. Ook bij u in de buurt lopen vrouwen rond, want het zijn vrouwen, die bij de plaatselijke boekhandel zo'n kleurplatenboek hebben gekocht. En potloden. Deze vrouwen zijn naar huis gegaan, hebben de kleurplaat op de eettafel gelegd, hebben een lamp gepakt voor het juiste licht en zijn gaan kleuren.

Zoals gezegd, ik heb erover nagedacht en ik kan niets, helemaal niets bedenken dat het normaal maakt voor een volwassen vrouw om iets te gaan doen wat ze als 6-jarige al perfect onder de knie had. En het is niet voor niks dat een kind, als het eenmaal merkt dat het binnen de lijntjes kan blijven, nooit meer een kleurplaat pakt. Het kunstje is geflikt, het is af, het hoeft niet meer. Vanaf nu mag je je eigen lijntjes tekenen. 

Dit is mijn mening, ik kom er voor uit en ik neem er verantwoordelijkheid voor. Lezen snap ik als vrijetijdverdrijf, koken ook, of sporten, drinken is logisch, een bioscoopje, toch nog even werken, vrijen, tv kijken zelfs, een ongenuanceerd stukje schrijven, protesteren, slapen, ruzie maken, oké, zelfs Facebooken, maar bij kleuren trek ik de lijn. En ik blijf er binnen.