Deze column verscheen in de Groenlose Gids van 11-05-2022
We haalden planten voor in de tuin. Na de grote verbouwing is het geld even op maar met dit weer ben je buiten en het oog wil ook wat. Dus na wat vruchteloze bezoekjes aan de grotere en dure tuincentra, de gifkwekers, belandden we bij het huis van mijn oud-leraar geschiedenis die ‘aan de kant van de weg’ verkoopt. Leuke, schone plantjes op een paar tafels, leuke prijzen en een bus om op goed vertrouwen het geld in achter te laten. We slaagden.
Het was niet de eerste keer dat ik bij hem slaagde. 30 jaar
geleden hielp een herexamen geschiedenis me alsnog over de eindstreep. Er zijn
een paar docenten van wie ik iets onthouden heb op de middelbare school. Van één
docent weet ik nog dat hij het zwaar had. (‘Jongens, rustig alsjeblieft, het is
ook mijn achtste uur!’) Van een andere docent heb ik ‘goed gedaan’ onthouden toen
hij backstage kwam na het cabaret dat wij, eindexamenleerlingen, zelf maakten
voor onze laatste schooldag. Hij maakte liedjes voor het schoolcabaret die nog steeds
in mijn hoofd dansen. Hij is nu dood en was onze held. Uit zijn mond was een
compliment de grootste beloning. En van mijn docent geschiedenis, nu dus
hobbykweker, onthield ik het volgende: ‘Wat nu in Amerika gebeurt, gebeurt over
een paar jaar in Nederland’.
Het Hooggerechtshof in Amerika gaat ervoor zorgen dat de
uitspraak in het geruchtmakende proces uit 1973, Roe versus Wade, waarin een
verbod op abortus ongrondwettelijk werd verklaard, teruggedraaid wordt. Decennia
van protesten en langzaam groeiende beschaving, waarin het eindelijk normaal
werd dat geen man of wet kan bepalen wat een vrouw wel of niet met haar eigen
lichaam doet, wordt straks met één pennenstreek teniet gedaan. Vrouwen en
hopelijk ook mannen over de hele wereld zullen buikpijn voelen van deze
conservatievemannenarrogantie. Alsof vrouwen een bezoek aan de abortuskliniek beschouwen
als een vrolijk uitje waarin lachend gruwelijke misdrijven worden gepleegd,
werpen deze mannen zich op als de beschermengelen van een klompje cellen.
Alles wat in Amerika gebeurt, gebeurt over een paar jaar in
Nederland. Steeds meer mannen zijn bang voor vrouwen. Veel ingewikkelder kan
het niet zijn. De automatische mannenmacht wordt bedreigd. Gelijkwaardigheid wordt
normaler en dus kampen sommige mannen met het terug-in-je-hoksyndroom. Ook hier
buitelen conservatieve en christelijke politici inmiddels over elkaar heen om de
vraag of er een beperking moet komen op het recht op abortus te betitelen als
‘een interessante discussie’, terwijl het niets meer is dan beschamende
schijtluizerij.
Deze week beginnen de eindexamens weer. Ook in Oost Gelre
moeten honderden jongvolwassenen laten zien dat ze genoeg basis hebben
meegekregen om de wijde wereld in te kunnen. Onzin natuurlijk. Hoe vormend de
middelbareschooltijd ook is voor de rest van je leven, de lessen zelf zijn daar
maar een zeer beperkt onderdeel van. Sterker nog, het is gênant dat volwassenen
van nu, die toch in razend tempo de wereld om ons heen, de democratie en de
beschaving weten af te breken, eventjes gaan bepalen of de laatste generatie
die misschien nog iets kan redden, klaar is om de grotemensenwereld te
betreden.
We hebben leerlingen inmiddels weinig meer te bieden dan
slechte voorbeelden. Misschien moeten we de lestijd gebruiken om ze bewust te
maken van hoe het niet moet. Om ze daarna zo snel mogelijk de wereld in sturen zodat
ze kunnen redden wat er nog te redden valt. Zij kunnen nog slagen; wij hebben
al onze herkansingen al lang en breed verbruikt en zijn dik gezakt.
Maar ik heb wel een mooie tuin. Met dank aan mijn leraar
geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten