Deze column verscheen op 23 april 2025
Het voorjaar begint ieder jaar vroeger. Zelfs de meivakantie valt nu goeddeels in april. De Ardennen zijn een prima plek om, samen met vrienden tijdens die eerste vrije dagen - de paasdagen - tot rust te komen. De echo van het werk vervliegt uiteindelijk ook tussen de Belgische bergen. Voetballende kinderen, lekkere Belgische biertjes en goede gesprekken zijn de basis. Een gezonde wandeling door de heuvels doet de rest.
Het werk zelf gaat me weer goed af. Het is bijna twee jaar
geleden dat ik op mijn mentale muur
knalde. Sport, yoga, een uitstekende psycholoog en een fijn gezin hielpen me
stapje voor stapje mijn balans te hervinden. Het evenwicht is weliswaar wankel
maar ik ben een betere koorddanser geworden. En dat is maar goed ook, want werken
op een school is uitdagender dan ooit.
Het gaat namelijk niet best met de mentale gezondheid van
jonge mensen. De stress is groot; de prestatiedruk ligt hoog. Inmiddels heeft meer
dan de helft van de jongeren geen vertrouwen in de eigen toekomst. Niet gek nu
het idee heeft postgevat dat de wereld bestaat uit winnaars en verliezers, uit zwart
en wit, uit erbij horen of erbuiten vallen. In zo’n wereld wordt het je
gemakkelijk zwaar te moede. Daar ligt een schone taak voor het onderwijs. Juist
nu, omdat zij die macht hebben vergaard met het creëren van een verdeelde, egoïstische
en feitenvrije samenleving wereldwijd een kruistocht zijn begonnen tegen hun
natuurlijke vijand: waardenvol onderwijs.
Leraren helpen de leerling immers kennis te vergaren en van
feiten uit te gaan. Ze leren je de ander beter te begrijpen, waardoor je ook
jezelf leert kennen. Ze helpen je barrières te doorbreken, ze laten je zien dat
je meer kan dan je denkt, en samen meer dan alleen. Dat er kleur zit tussen wit
en zwart. Ze leren je je ogen te openen als het gemakkelijker is ze te sluiten
en dat er juist een wereld te winnen valt als het leven geen wedstrijd meer is.
Ze helpen je, kortom, na te denken over de vraag op welke manier het mogelijk
is samen een toekomst te creëren voor iedereen en hoe die er dan uit kan zien.
Geen gemakkelijke opgave nu de samenleving verdeelder is dan
ooit en het lerarentekort dus de pan uit rijst. Op dit dieptepunt, waar veel
van het onderwijs gevraagd wordt en waar de zoektocht naar antwoorden over een
hobbelige weg leidt, is er een grote behoefte aan mensen die bereid zijn het
tij te keren. Dus: word leraar. Binnen enkele jaren heeft AI je commerciële, financiële
of redactionele baan toch overbodig gemaakt. Nu is het moment je leven een
betekenisvolle wending te geven. Er zijn vacatures genoeg.
Geen idee hoeveel je hoopt te verdienen; je wordt er in
ieder geval een rijker mens van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten