Dik verdiend

 Hard gewerkt. De vakantie is dik verdiend. Nu lekker met z’n allen naar de Cross. Oké, we hebben het gehoord, over die nieuwe eigenaren: die belastingontwijkende miljardairs die de hele boel uit willen hollen. Foute jongens, zeggen ze. Iets met wapens en oorlog; de boze stiefmoeder. Maar wat moet je dan? Niet gaan? Dat heeft toch geen enkele zin. Die lui hebben al zo veel opgekocht; daar begin je als gewone burger niets tegen. Laat ze lekker het festival uitmelken en de smeulende resten doorverkopen. Dan zien we wel weer verder. Wij gaan een feestje bouwen.

Na de Zwarte Cross snel een vliegtuigje pakken. Balg op het strand, biertje in de hand. Niet lullen maar pullen vullen. We hebben het verdiend. Eigenlijk mag vliegen ook al niet meer van Den Haag. Maar wat moet je dan? Met je auto langs de bosbranden en overstromingen zeker. Dacht het niet. Veel te gevaarlijk. Ze willen ons inmiddels alles afpakken. Alles waar wij zo hard voor gewerkt hebben. Ja, niet meer dan 36 uur per week natuurlijk; dat staat gelukkig in de cao. En sommigen zaten in de WW. Kan gebeuren, heb je gewoon recht op. Of in de ziektewet. Fijn dat het bestaat, soms is het nodig. En onze jongeren kregen een studiebeurs. Goed geregeld. Maar toch, de gewone hardwerkende Nederlander is wel weer de sjaak. Pisnijdig word je ervan.

Nu nog niet boos worden. Eerst vakantie. Dik verdiend. De verkiezingen zijn pas in oktober. Dan horen we wel op wie we nu woedend zijn. Hopelijk zijn het gewoon weer de buitenlanders. Dat zijn we gewend. Wel zo handig. O ja, en op linkse mensen natuurlijk, daar moeten we ook mee doorgaan. Dat gelul over zekerheid, gelijkheid en gelijkwaardigheid. Wat betekent dat überhaupt? Of over een leefbare aarde en een toekomst voor onze kinderen. En dat de neoliberale afbraakpolitiek stopt als mensen niet meer tegen hun eigen belang stemmen. Dat de echte strijd geen cultuurstrijd is maar een klassenstrijd; tegen het kleine groepje mensen dat hier en wereldwijd het geld en de macht vergaart. Dat we door de juiste strijd te voeren ook de wooncrisis, natuurcrisis en klimaatcrisis kunnen aanpakken. Dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn voor moeilijke problemen maar dat we het met echt beleid wel beter kunnen maken voor iedereen. Onzin natuurlijk. Gewone hardwerkende burgers zijn altijd de lul. Bovendien, beleid is wat de koe schijt. Het enige goeie beleid is het strengste asielbeleid. Gewoon zoals in Amerika. Een geüniformeerde knokploeg de straat op sturen, willekeurig mensen oppakken en laten verdwijnen in gevangenissen. Kijken of ze dan nog zo’n grote bakkes hebben, dat linkse tuig. En die buitenlanders.

Ben ik me potverdorie toch weer aan het opwinden. Zie je nou wel? Dat doet de politiek met je. Ik wacht nog een paar maanden met boos worden. Nu is het tijd voor ontspanning. Eerst de Cross, dan op vakantie. Dik verdiend.

ivargierveld@hotmail.com