Dik verdiend

 Hard gewerkt. De vakantie is dik verdiend. Nu lekker met z’n allen naar de Cross. Oké, we hebben het gehoord, over die nieuwe eigenaren: die belastingontwijkende miljardairs die de hele boel uit willen hollen. Foute jongens, zeggen ze. Iets met wapens en oorlog; de boze stiefmoeder. Maar wat moet je dan? Niet gaan? Dat heeft toch geen enkele zin. Die lui hebben al zo veel opgekocht; daar begin je als gewone burger niets tegen. Laat ze lekker het festival uitmelken en de smeulende resten doorverkopen. Dan zien we wel weer verder. Wij gaan een feestje bouwen.

Kaartje

Toen ik jong was stuurde ik nooit kaartjes vanaf een vakantieadres. Ik was weg en had weinig trek bezig te zijn met de achterblijvers. Ik maakte één uitzondering. Ieder jaar ging er een kaartje naar Nieuwstad 7. Dat adres kende ik overigens niet uit m'n hoofd maar dat was ook niet nodig. Café Kras, Groenlo, The Netherlands. Dat was genoeg.

Geroezemoes

Het geroezemoes op school is terug. Het klinkt zoals ik het me herinner uit de kelder van het Marianum. De plek waar vroeger conciërge Nico de bezem zwaaide, Jezus vanuit een Deux Chevaux over ons waakte en waar geen docent zich waagde. Het was er gezellig. Er werd gekletst en gekaart, gelezen en gelachen.

Drie

 

Wat schrijf je als woorden de werkelijkheid niet kunnen verdraaien? Als ze tekortschieten en er een zware, onheilspellende donderwolk in de lucht hangt? Als je die wolk wil grijpen en het onweer eruit wil schudden om hem lichter te maken? Maar als hij steeds opnieuw, bij iedere poging de woorden te vinden, ontsnapt door de mazen van de mooiste zinnen en de lucht zwart kleurt. En ons, iedereen, machteloos en stil laat?

Koetjes en kalfjes

Het liefst zou ik altijd over mijn Oost Gelre schrijven, een vitale gemeente waar de kernen in gezonde rivaliteit samenleven. Ik zou het bijvoorbeeld kunnen hebben over het succesvolle weekend van onze oranje-witte, blauw-rode, lichtblauw-zwarte, blauw-wit gestreepte, groen-wit gestreepte en groen-witte voetbalclubs, over Kleintje Kei en Dweilorkestendag. Over de bloemetjes en de bijtjes in onze klimroos, die in prachtige symbiose leeft met de walnotenboom. Over koetjes en kalfjes in de lentewei. 

Maar dat lukt nu niet. Onze vrienden plegen genocide.