Het geroezemoes op school is terug. Het klinkt zoals ik het me herinner uit de kelder van het Marianum. De plek waar vroeger conciërge Nico de bezem zwaaide, Jezus vanuit een Deux Chevaux over ons waakte en waar geen docent zich waagde. Het was er gezellig. Er werd gekletst en gekaart, gelezen en gelachen.
vrijdag 10 oktober 2025
Drie
Wat schrijf je als woorden de werkelijkheid niet kunnen verdraaien? Als ze tekortschieten en er een zware, onheilspellende donderwolk in de lucht hangt? Als je die wolk wil grijpen en het onweer eruit wil schudden om hem lichter te maken? Maar als hij steeds opnieuw, bij iedere poging de woorden te vinden, ontsnapt door de mazen van de mooiste zinnen en de lucht zwart kleurt. En ons, iedereen, machteloos en stil laat?
Koetjes en kalfjes
Het liefst
zou ik altijd over mijn Oost Gelre schrijven, een vitale gemeente waar de
kernen in gezonde rivaliteit samenleven. Ik zou het bijvoorbeeld kunnen hebben
over het succesvolle weekend van onze oranje-witte, blauw-rode,
lichtblauw-zwarte, blauw-wit gestreepte, groen-wit gestreepte en groen-witte
voetbalclubs, over Kleintje Kei en Dweilorkestendag. Over de bloemetjes en de
bijtjes in onze klimroos, die in prachtige symbiose leeft met de walnotenboom.
Over koetjes en kalfjes in de lentewei.
Maar dat lukt nu niet. Onze vrienden plegen genocide.
Abonneren op:
Posts (Atom)