Komkommertijd

 Groenlose Gids, juli '23

Het is komkommertijd. Terwijl wij op vakantie waren heeft mijn vader onze komkommerplantjes de liefde en verzorging gegeven die ze nodig hadden. De tomatenplantjes trouwens ook. En daar plukken we nu de heerlijke vruchten van.

De zomer in Nederland doet goed zijn best om er een niks-aan-de-handperiode van te maken. Het weer is zoals ik het ken uit mijn jeugd. De temperatuur en neerslag zitten precies op het gemiddelde van de laatste decennia van de vorige eeuw. Als de zon schijnt is het heerlijk in de tuin en als het regent is het heerlijk voor de tuin. Als je niet beter zou weten, is er echt niks aan de hand.

Deze melancholische zomerbubbel kwam heel even in gevaar. Ik had nog een kaartje nodig voor de Zwarte Cross en ik bracht sinds lange tijd weer een bezoek aan het riool dat ooit Twitter heette maar daar nu een kruis doorheen heeft gezet. Mijn oproepje om een kaartje te vinden leidde ertoe dat ik werd verleid om te scrollen. Dat had ik beter niet kunnen doen. De ellende, de complotten en de waanzin grepen me, dankzij verder aangescherpte en polariserende algoritmes van de megalomane miljardair Musk, binnen no time bij de keel. De Zwarte Cross zelf bracht redding: ik kon terug naar mijn zomerbubbel. Het kaartje kregen we van een vriendin.

Dus voor nu weet ik niet beter. Ik maak mijn wereld klein. Gezin, familie en vrienden. Veel meer hoeft het voorlopig niet te worden. Alle tijd nemen dus voor wat sowieso prioriteit moet zijn. De rest kan wachten. De echte wereld zal, in al zijn lelijkheid, vanzelf weer binnen stormen.

Natuurlijk weet ik best dat Zuid-Europa gebukt ging onder een verzengende hitte en vernietigende branden. Ook is mij bekend dat er hagelstenen zo groot als tennisballen vielen en de uitgedroogde grond de plotselinge heftige regenval niet aankon met modderstromen tot gevolg. Dit natuurgeweld door de klimaatcatastrofe had immers directe invloed op onze arme Nederlandse toeristen in Zuid-Europa. Dus was het nieuws. Maar ik laat het van me afglijden.

Ook denk ik nog even niet na over de vraag hoe het nu, een paar maanden nadat ik op de muur knalde, werkelijk met mijn mentale gezondheid is. De afspraak met de psycholoog staat en de schooldeuren gaan wel weer open. Ik kom er vanzelf achter. En hoe conservatief Nederland wordt na 22 november? Er is genoeg te kiezen voor de fascisten en complotdenkers, voor de uitgesproken en de onderbuikracisten, voor de ontkenners, de struisvogels, en de egoïsten. Maar we zien het allemaal vanzelf wel.

Nu ga ik een komkommer plukken en een paar tomaten. Daarna lunchen met mijn vrouw. Een natte lunch. Met regen en een wijntje.