Twee minuten

 Deze column verscheen op 7 mei

Ik sloot m’n ogen twee minuten in de hoop dat de moord in Auschwitz op de tweejarige Grollenaar Heiman van Coeverden niet voor niets was geweest. Of die op zijn vijfjarige zus Rika, op de 21-jarige Leo Trijbits of op de zeventienjarige Helga Heijmans. Of de moord in Sobibor op de veertienjarige Henri Heijmans, de twintigjarige Clara Heijmans en de twaalfjarige Reiny Mok. Ik dacht aan hun kinderen en kleinkinderen die zelfs nooit ook maar een vonk tussen twee verliefde mensen waren geweest. Aan levens nooit geleefd.

Word leraar

 Deze column verscheen op 23 april 2025

Het voorjaar begint ieder jaar vroeger. Zelfs de meivakantie valt nu goeddeels in april. De Ardennen zijn een prima plek om, samen met vrienden tijdens die eerste vrije dagen - de paasdagen - tot rust te komen. De echo van het werk vervliegt uiteindelijk ook tussen de Belgische bergen. Voetballende kinderen, lekkere Belgische biertjes en goede gesprekken zijn de basis. Een gezonde wandeling door de heuvels doet de rest.

En dat beloof ik

 Deze column verscheen op 9 april.

Mijn zoon zou officieel scout worden. Hij en een dozijn anderen mochten de eed afleggen bij de klimtoren op Jongensstad, het idyllisch gelegen scoutingterrein in het hart van Groenlo. De brand die er enkele jaren geleden woedde, had voor versnelling in de nieuwbouwplannen gezorgd. Nu stond er een prachtig nieuw gebouw; een half ondergrondse, multifunctionele burcht. Wij, ouders van het vijfjarig grut, kregen alvast een rondleiding van een van de vele vrijwilligers die met z’n allen de laatste plankjes zaagden, schroefjes draaiden en klimwandjes maakten voor de officiële opening van aankomend weekend.

Boerderij

 Deze column verscheen op 26 maart 2025.

Ik keek essays na. Voor de 6 vwo’ers was deze laatste toets voor het eindexamen als het leven zelf. De vraag was nu eens niet wat anderen, docenten, van ze verlangden maar wat ze er zelf van wilden maken. Een aantal leerlingen schreef over de tijd na de eindexamens, over vriendschappen, over grootse plannen of over angsten en verlangens. Sommigen schreven jaloersmakend goed, anderen hartverscheurend eerlijk. Allemaal hadden ze er echt iets van gemaakt. En ik had het voorrecht ze te lezen.

Positiever

 Deze column verscheen op 12 maart 2025 in de Groenlose Gids en Elna.

‘Schrijf toch eens wat positievere stukjes!’. De man overviel me. Het was carnaval, de zon scheen en ik had een biertje in m’n hand; een prima situatie om m’n mond vol tanden weg te lachen en door te lopen. Ik had de carnavalist graag snedig van repliek gediend, maar ad rem ben ik niet. Zijn opmerking bleef me wel bij. Ook in mijn eigen omgeving krijg ik regelmatig te horen dat ik een pessimist ben. Misschien klopt dat. Maar in m’n stukjes viel het toch mee? Ik dacht dat ik mijn bijtende cynisme prima kon verbloemen met wat mooie woorden, lichte ironie of een sprankje hoop. Nee dus, kennelijk las men er dwars doorheen.

Dameszitting

 Deze column verscheen in de Groenlose Gids en Elna in februari 2025. Na de dameszitting, een buutavond voor vrouwen.

De nevelen waarin het snel naderende conclaaf in Vaticaanstad en de jaarlijkse Bilderbergconferentie zich doorgaans hullen, steken er schril bij af. Geen bijeenkomst zo geheimzinnig als de Dameszitting in Groenlo. Officieel een gezellig samenzijn met grappige toespraken voor een zaal vol carnavalesk uitgedoste vrouwen, een weekje voordat de Drie Dolle Dagen van start gaan. Maar wat er zich afgelopen zondag in werkelijkheid achter de voor onbevoegden - lees: mannen - hermetisch gesloten deuren van City Lido precies afspeelde, is ook dit jaar voer voor de wildste speculaties.

Een zinloos bestaan

In een vlammend betoog overtuigde de leerling haar klasgenoten van de zinloosheid van het bestaan. Maar ook van de vrijheid die dat met zich meebracht. Juist omdat het leven geen doel dient, ben je vrij een leven te leiden vol passie en verzet, was haar boodschap. Ze had veel gelezen over het absurdisme van Albert Camus en ze had haar aantekeningenboekje vol gekalkt. Ze wist waarover ze sprak, de leerlingen waren onder de indruk en bij mij liep een traan over m’n wang. 

Moraal

Column Groenlose Gids en Elna van 29-01-2025 

En dan wordt het september en tijd voor de oogst. Doe Maar vertelde ons dat de tijd rijp was. Uit betrouwbare bron wisten we waar de wietteler met de gemakkelijk bereikbare achtertuin woonde. Een fervent blower was ik allerminst maar sensatiezucht maakte dat ik, samen met twee vrienden, in de late avond van een vroege septemberdag ruim 35 jaar geleden over afgelegen wegen richting het drugshof van Eden fietste. Mijn vrienden zouden snel een paar planten trekken die ik in de meegenomen vuilniszak zou proppen. Het was donker maar nog vroeg genoeg om tijdig terug te zijn in onze stamkroeg om daar de buit en het avontuur te delen met onze vrienden. We vonden wat we deden goed noch fout. We deden wat Jantje had moeten doen als hij niet zo’n gehoorzame lafaard was geweest. Aan een boom, zo vol geladen, mist men vijf, zes pruimen niet. De zware geur van een weelderige wiettuin in september zal ik nooit vergeten.

Winterdepressie

Deze column verscheen op 15 januari 2015 in de Groenlose Gids en Elna

‘Schrijf maar over mij!’ De leerlinge wist het wel. Mijn eerste column op een nieuwe plek, voor een publiek uit de hele gemeente moest over haar en haar winterdepressie gaan. De zonloosheid van het bestaan had haar te pakken gekregen, iedereen mocht het weten en ik snapte haar wel.

Paarse Vrijdag

Deze column verscheen op 18 december 2024 in de Groenlose Gids

Een leerlinge van de gender & sexuality alliance (GSA) lakt mijn nagels paars. Ook krijg ik een armbandje in de kleuren van de regenboog. Bijna Kerstmis, dus Paarse Vrijdag. Een dag waarop we laten zien dat iedereen zichzelf mag zijn en dat de school een veilige plek moet zijn. Een vanzelfsprekendheid, zou je zeggen. Toch niet helemaal. In Lichtenvoorde is de dag geschrapt. In Groenlo is een regenboogvlag van de muur getrokken. Ook krijgen de organiserende leerlingen pesterijen naar hun hoofd geslingerd. En er is het gemopper van mensen die het allemaal maar overdreven vinden. Gelukkig laten de leerlingen van de GSA zich niet uit het veld slaan. Dapper lopen ze door de school, delen de goodies uit en voeren mooie gesprekken.